De terugreis

Vanochtend werden we om 5.30 door de wekker gewekt. Na het douchen en de laatste zaken inpakken, hebben we alles naar de auto gebracht en hebben we uitgechecked. Het was een super hotel om de laatste nachten van de vakantie in door te brengen en onze kamer had echt een super uitzicht.

We hebben de auto bij National ingeleverd en zijn daarna met een bus naar het vliegveld gebracht. Eerst online inchecken (had ik gisteren al gedaan, maar ik kon de boarding passen niet printen) en daarna de koffers ingeleverd (voor de extra koffer hadden we gisteren online al betaald).

Één koffer was net iets te zwaar, maar daar werd niks over gezegd.

De vlucht was weer eens overboekt, maar we gingen op tijd de lucht in. De piloot ging erg stijl omhoog en maakte daarbij nog flink wat bochten, waardoor we allebei behoorlijk groen in onze stoelen zaten... Gelukkig zakte dat redelijk snel weer weg en 3 1/2 uur later stonden we in Atlanta aan de grond.

Daar moesten we nog met een treintje naar een andere terminal toe, maar we hadden ruim voldoende aan ons uurtje overstaptijd. Als laatsten zijn we het vliegtuig ingestapt en daarna hebben we ons geïnstalleerd voor de vlucht.

Mark heeft de films gekeken (Invictus en Leap Year) en ik heb geprobeer te slapen. Dat is niet echt gelukt, dus ik heb mijn boek maar uitgelezen.

Om 8 uur stonden we al in Brussel aan de grond, ruim een half uur te vroeg. We moesten even wachten tot terecht konden met het vliegtuig en toen moesten we nog heel lang wachten voor onze koffers er eindelijk waren. Daarna op zoek naar de plek waar de bussen van de hotels vertrokken en daar zaten we 2 uur later eindelijk in.

Gelukkig stond de auto nog netjes op zijn plek, alles ingeladen en op weg naar huis. Om half twaalf waren we daar. Aan het weer hoeven we deze keer niet te wennen :).

Het was een heerlijke reis, maar we zijn beiden ook blij dat we weer thuis zijn.

De laatste dag

Vanochtend waren we weer redelijk vroeg op, we wilden namelijk bij het zwembad gaan liggen en dat is ook lekkerst als het nog niet zo warm is. Na een klein ontbijtje lagen we dan ook heerlijk in de schaduw op een bedje bij het zwembad. Na een uurtje verdween de schaduw langzaamaan en ben ik lekker het zwembad ingegaan. Heerlijk. Rond 12 uur werd het echt te warm en zijn we weer naar de kamer gegaan.

We hebben vandaag nog wat gewinkeld en zijn daarna de koffers gaan inpakken. Alles zat behoorlijk vol, maar volgens de hotel weegschaal onder de 50 lbs per stuk!

We zijn nog even gaan gokken op onze favoriete machine en ik heb van 1 dollar in een half uurtje tijd 12,5 dollar gemaakt! Wat een rendement :).

Daarna zijn we heerlijk bij Wazuzu gegeten, de sushi met soft shell spider crab was overheerlijk!

We zijn op tijd gaan slapen, zaterdag vliegen we om 9.45 en we willen op tijd op het vliegveld zijn.

Valley of Fire SP & Las Vegas

Vanochtend ging de wekker weer vroeg, we gingen namelijk naar Valley of Fire SP en dat het liefst als het nog niet zo heel erg heet was.

Ontbijtje bij het café in Encore gehaald en op pad. We waren er al redelijk snel en hebben de $10 toegangsprijs in een envelopje in de daarvoor bestemde brievenbus gedaan. Daarna zijn we het park in gegaan. Hoofddoel was de Fire Wave, maar de rest van het park wilden we natuurlijk ook bekijken.

Aan de scenic loop zijn we begonnen, de piano was ook zonder bordje goed herkenbaar

Daarna verder naar de Arch Rock

En Atlatl Rock

Na een korte stop bij het Visitor Center zijn we doorgegaan om de Fire Wave te zoeken. Dankzij de instructies die ik op internet had gevonden, konden we er redelijk eenvoudig naartoe lopen. Het was, ondanks het vroege uur, al behoorlijk warm en we verheugden ons al op de terugweg, omhoog door het rulle zand.

Het is een super mooie omgeving, ook de rotsen rondom de Fire Wave zijn prachtig

Daarna zijn we omhoog geklauterd richting de auto, pfew dat was echt heet. We waren dan ook erg blij om weer in de gekoelde auto te mogen zitten.

Op weg het park uit hebben we nog een aantal foto's gemaakt, o.a. van de Elephant Rock.

Daarna zijn we langs Lake Mead terug naar Las Vegas gereden. Helaas een heleboel wegwerkzaamheden en dus vertragingen, maar rond een uur of één waren we weer bij de Premium Outlets. Daar hebben we een extra koffer gekocht, zodat we ook alles mee naar huis kunnen nemen wat we hier hebben ingeslagen. Toen terug naar het hotel. Ik voelde me helemaal niet lekker, deels door de hitte, deels door het feit dat we alleen nog maar een mini ontbijt hadden gegeten die dag. Na een lekkere lunch in het café in Encore ging het al een heel stuk beter met me.

We hebben 's avonds een niet aan te raden pizza slice gegeten in de food court van de Fashion Show Mall en hebben lekker op de kamer gechilled.

Woensdag in Las Vegas

Wat hebben we vanacht heerlijk geslapen in ons super de luxe bedje, wat een gave kamer zeg! Vanaf het bed de gordijnen en blinds open gedaan zodat we weer van het prachtige uitzicht konden genieten.

En nog even een paar foto's van de kamer:

We hebben heerlijk gedouched in onze badzaal en zijn daarna in het Wynn bij het buffet gaan ontbijten. Toen we daar rond negen uur aankwamen was het nog redelijk rustig, we werden meteen naar een tafeltje vlakbij het buffet gebracht en konden aanvallen.

Wat een keuze zeg, fruit, bagels, ei in allerlei vormen, persoonlijk gemaakte omeletjes, Aziatisch eten als ontbijt (daar moest ik niet aan denken, maar anderen wel), french toast, pancakes en nog veel meer. Wat wel jammer was, was dat het er heel luidruchtig was, maar dat is iets waar we inmiddels wel een beetje aan gewend geraakt waren.

Na het ontbijt zijn we de strip opgegaan, eerst via het Wynn weer naar de Fashion Show Mall, daarna naar Treasure Island en zo helemaal door tot we (vele uren later) bij de M&M winkel waren. Het was inmiddels bloedheet, maar we wilden toch wel graag wat speciale M&M's meenemen. Een grote zak met nootjes en een grote zak zonder in allerlei speciale kleuren gingen dus mee. Samen zo'n anderhalve kilo :). We hebben meteen een flesje cola uit een automaat gehaald en er bovenop gelegd om ze zo tegen de hitte te beschermen.

Daarna linea recta (nou ja, met af en toe en afkoelstop in een hotel of casion) terug naar het hotel. Het is erg fijn dat zoveel hotels aan elkaar zitten met allerlei brugjes, waardoor je redelijk snel van A naar B kunt zonder in de hitte van de zon bij een verkeerslicht te moeten wachten.

We hebben nog wat was verzameld en zijn naar een laundromat gegaan om de laatste was van deze vakantie in de VS te doen. Daarna hebben we heerlijk bij Outback gegeten, Mark de mixed grill en ik de Shrim en Fuego Fettucine. Het was weer heerlijk. Onze serveerster vertelde dat ze deze winter zelfs sneeuw in de stad hebben gehad! Daar konden we ons in deze hitte niks van voorstellen :).

Vegas!

Vanochtend in het hotel ontbeten, de scrambled eggs met toast waren lekker, alleen de onbijtzaal is al even toe aan een stevige onderhoudsbeurt. Alles weer ingepakt en uitgechecked, daarna op weg naar Las Vegas gegaan.

Omdat we de weg naar Kanab via de 89 niet nog een keer wilden rijden, zijn we via de 89a over de Navajo Bridges gegaan, leuk deze weer te zien. Je komt zo ook nog een stuk door een National Forest dat ten noorden van de Grand Canyon ligt, erg gaaf om weer even door een bosrijke omgeving te rijden. Ik ben nog uitgestapt om van die lekkere boslucht te genieten, die ruik je in Las Vegas namelijk niet meer :)

Op de I15 werd het landschap al snel vlakker en dan ga je de hoek om en zie je de skyline van Las Vegas liggen, dat is toch weer erg apart. We zijn eerst bij de Premium Outlets gestopt omdat het nog te vroeg was om in te checken, hebben bij Starbucks wat gegetenen en gedronken en ons best gedaan aan de droge hitte te wennen.

Daarna door naar Encore, wauw! De kroonluchters in het casino gedeelte zijn behoorlijk over de top, maar de rest van het hotel vinden we prachtig. Vooral onze kamer :). Een balzaal van een badkamer, super bed, enorme tv, geweldig uitzicht met ramen die over de hele hoogte van de kamer lopen (met uitzicht over de strip en de golfbaan van het Wynn). Aan één kant van het bed zit een kastje met allerlei knopjes waarmee je dingen in de kamer kunt besturen (de lampen, de gordijnen, de "sheers" (soort van vitrage). We zijn erg aan het genieten van de luxe :).

Natuurlijk nog overgestoken naar de Fashionmall die hier tegenover ligt. Helaas hebben ze helemaal geen iPads meer, de wachttijd is ongeveer een week en die hebben we niet meer. Dan kijken we later maar in Nederland. We hebben bij een grappige diner in de Mall gegeten en zijn daarna van de kamer gaan genieten.

Nog drie dagen Las Vegas en dan moeten we toch echt naar huis, het is ook mooi geweest.

Rondom Page

Vanochtend waren we op tijd op weg om vóór negen uur bij de Paria Ranger Station te zijn voor de loting voor de 10 permits voor de Wave voor morgen. Er waren 43 mensen die de trip wilden maken en na drie balletjes waren de 10 permits al vergeven. Een groep van vier, een groep van twee en nog een groep van vier. Om drie minuten over negen zaten we alweer in de auto op weg terug naar Page voor het ontbijt.

Jammer, maar wel een reden om nog een keer terug te komen (wellicht te combineren met het beklimmen van Half Dome).

Op weg terug naar Page viel ons op dat er een vreemde grijze band boven de horizon richting het zuiden te zien was, geen idee wat dat zou kunnen zijn, smog misschien?

Na het ontbijt zijn we op ons gemak richting Tuba City gereden. Daar werd ons ook duidelijk wat die grijze band was. We hadden al op de tv gezien dat er fikse bosbranden in de buurt van Flagstaff zijn en dat was/is de rook daarvan.

Vanaf daar hebben we de 264 naar het oosten genomen en zijn we net voor milemarker 237 linksaf gegaan om de Coalmine Canyon te bewonderen. Wat een gaaf uitzicht zeg, echt prachtig met al die kleuren. Ook erg apart met de rokerige lucht erboven (en het rook ook erg naar brand).

Daarna zijn we verder gegaan om Blue Canyon te ontdekken. De omschrijving die ik op internet gevonden had maakte het makkelijk te vinden, het is alleen nog wel een stuk rijden vanaf MM355 (ongeveer 45 minuten) over een weg die aan het einde steeds minder goed wordt. Op sommige stukken ligt zoveel los zand dat een vierwielaangedreven auto noodzakelijk lijkt. Gelukkig hebben we die :).

Blue Canyon was weer zo'n speeltuin met allerlei prachtige vormen waar we van alles in konden zien. Het was vandaag erg warm (38 graden), dus we hebben er maar een kleine twee uur rondgelopen, daarna wilden we heel graag de auto met airco weer in.

Daarna zijn we weer terug gehobbeld naar de 264 en vanaf daar weer terug naar Page gegaan. Lekker op ons balkon gerelaxed. Morgen helaas dus niet naar de Wave, maar wel lekker naar Las Vegas voor onze laatste vier nachten in de VS in het Encore!

Page

Vanochtend uitgeslapen tot maar liefst half acht :)

We hebben alles rustig weer ingeruimd en zijn op weg naar Page gegaan. Onderweg zijn we bij de Paria Movieset gestopt, niet echt spectaculair en wij konden geen huisjes meer vinden, alleen paaltjes en de begraafplaats.

Op weg naar Page hebben we nog even gekeken waar de Paria Ranger Station ligt, zodat we die morgen goed kunnen vinden voor de loterij. In Page zijn we even op een uitzichtpunt gaan kijken en daarna zijn we de stad ingereden. Even een paar boodschappen en een vroege lunch en daarna zijn we naar Lower Antelope Canyon gegaan.

We hadden op de een of andere manier geluk, want we konden meteen met een hele kleine groep van in totaal zes personen plus de gids mee naar beneden. Onze gids was een aardige jongen van 23 die al een echte veteraan was (hij werkt er al vanaf zijn 16e jaar :)).

Het was erg mooi in de slotcanyon, heel anders dan de Upper die we twee jaar geleden hebben bezocht. Het tijdstip was niet ideaal, er kwam teveel zon naar binnen voor mooie foto's, maar de mooie vormen blijven natuurlijk prachtig om te zien.

Daarna zijn we nog naar de Wahweap marina gaan zitten bij de picnic area, tot we bij ons hotel konen inchecken. We hebben lekker op ons balkon gegeten en de zonsondergang bekeken. Morgen gaan we voor de loting voor de Wave voor dinsdag naar het Paria Ranger station en daarna naar Coal Mine Canyon en Blue Canyon.

Naar Kanab

We hebben vanacht niet zo goed geslapen. De buren waren nogal luidruchtig (vooral hun kindje) en er maakte iets een enorm irritant brommend geluid op de kamer. Geen idee wat, airco was uit aangezien het 's nachts rond het vriespunt is geworden.

We hebben de auto dus maar weer volgeladen en zijn gaan tanken en ijs gaan halen.

We zijn de prachtige UT 12 opgereden en verbaasden ons wederom om al het groen dat er in het begin van de weg staat. Bij Boulder zijn we linksaf gegaan richting de Burr Trail. Ook deze weg is erg mooi. Aan het einde ervan kun je de Upper Muley Twist Canyon in, maar die was na een halve mijl zo bumpy dat we maar zijn omgedraaid. Iets verderop hebben we nog wat foto's van de Waterpocket Fold in de verte kunnen maken, daarna zijn we weer terug gegaan naar de UT 12.

Verderop hebben we lekker bij Kiva Koffeehouse gebrunched, daarna zijn we richting Bryce gegaan. Het plan was om via de Cottonwood Canyonroad naar Kanab te gaan, maar we hadden gehoord dat de weg erg "washboardy" is en daar hadden we geen zin (meer) in.

Bryce was weer erg prachtig, we zijn nu naar het eindpunt van de weg gereden (deze was twee jaar geleden afgesloten vanwege prescribed burns). Nu heb ik ook de Natural Bridge gezien, die eigenlijk een arch is.

We zijn daarna doorgereden naar Kanab waar we in ons motel hebben ingechecked. Daarna de auto maar weer eens gewassen, die was na de rit van gisteren wel heel erg stoffig. Een 6" bij Subway gegeten en daarna naar Coral Pink Sand Dunes gereden voor het fotograferen van de duinen en de zonsondergang.

Het is echt een super leuk SP, we voelden ons net twee kinderen in de speeltuin in al dat zand. Er stonden ook hele mooie grote gele bloemen in het zand, dus echt woestijnachtig was het niet. We hebben veel sporen van beestjes in het zand gezien en ook nog een slangetje.

De wind maakt prachtige vormen in het zand en de ondergaande zon zorgde voor een prachtige rode gloed op het zand.

Toen we terugreden vloog er een hele zwerm grote vleermuizen over de weg, we hebben maar erg rustig gereden zodat ze op tijd voor ons konden uitwijken.

Morgen naar Page!

hobbel bobbel

Vanochtend weer eens vroeg opgestaan en alles ingepakt, we moeten namelijk van kamer wisselen. We hebben de koffers en de doos met onze toiletspullen achtergelaten in het kantoor en de rest meegenomen. Onderweg nog getankt en vers ijs gehaald voor in de koelbox.

Daarna zijn we tot aan het bordje gereden vanwaar we de Freemont River in moeten om de oversteek naar de Cathedral Valley Loop te maken. Best grappig om zo in de rivier te rijden :)

De rit was prachtig, stoffig, warm en we werden regelmatig behoorlijk door elkaar geschud. De Bentonite Hills zien er van een afstand uit alsof ze heel aaibaar zijn, van dichtbij bekeken snap je de benaming beter.

Bij de verlaten truck die onder de kogelgaten zit, lag ook een dode koe :(

We zijn bij het uitzichtpunt bij Lower Cathedral Valley Overlook de heuvel opgelopen en hebben van het uitzicht en de rust genoten. We hebben vandaag tijdens de rit in totaal twee andere auto's gezien, eentje met een mevrouw met een clipboard die iets aan het noteren was en een man die probeerde gsm ontvangst te krijgen.

Het stuk naar de Upper Cathedral Valley Overlook werd weer erg slecht, hobbel bobbel schud schud. En weer een prachtig uitzicht.

Daarna daal je via een aantal switchbacks af naar de vallei waar je langs de monolieten die hierboven op de foto staat rijdt. Een flink aantal mijlen later kwamen we dan bij de Temple of the Sun, Glass Mountain en de Temple of the Moon uit. Beide Temples zijn enorm en prachtig.

Zeven uur nadat we de rivier overgestoken waren en 58 stoffige, hobbelige en prachtige mijlen later, hadden we weer asfalt onder de wielen.

We zijn nog naar Cainesville gereden omdat we een tip hadden gelezen over lekker brood dat daar te koop is. Daarna nog even een stukje van de scenic loop gereden, maar die haalde het niet bij dat wat we eerder hadden gezien.

We hebben lekker een pie bij de Gifford Homestead gegeten en zijn daarna terug gegaan naar het motel. We hebben onze spullen op de nieuwe kamer gezet en hebben vanavond weer lekker bij Slackers gegeten.

Naar Capitol Reef

Vanmorgen hebben we het lekker rustig aan gedaan en we zijn dan ook pas rond half negen uit het hotel vertrokken. Eerst getankt en wat boodschappen gedaan bij de plaatselijke mini supermarkt / tankstation. Daarna hebben we heerlijk ontbeten bij een leuk tentje tegenover ons hotel, combridge coffee.

Daarna zijn we echt op pad gegaan. Eerst een stuk naar het zuiden tot we op de 261 naar het noorden konden. Nu gingen we verder dan twee jaar geleden, toen we alleen naar Goosenecks Statepark zijn gegaan. Nog een klein stukje Valley of the Gods ingereden, maar het zicht was nevelig en de weg was behoorlijk "washboardig". Dus we zijn weer omgedraaid en via de Mokey Dugway omhoog gegaan. Prachtige uitzichten, alleen na de stevige wind van gisteren zat er nog heel veel stof in de lucht waardoor het er allemaal behoorlijk nevelig uitzag.

We zijn bovenaan linksaf gegaan en hebben bij de Goosenecks overview en Muley Point gekeken. We kwamen er nog een ranger tegen die een controlerondje aan het maken was en een Duits stel waarvan de vrouw geen woord Engels sprak.. De weg naar beneden was een stuk minder mooi en aan het einde ervan zijn we de 95 richting noorden opgegaan.

We zijn Natural Bridges National Monument binnengereden en hebben bij het Visitor Center een filmpje bekeken over het ontstaan van de bruggen. Daarna hebben we rustig de loop gereden en foto's van de bruggen gemaakt. Natuurlijk zijn ze mooier te zien als je naar beneden loopt, maar daar hadden we na onze marathon van gisteren geen zin meer in.

Daarna zijn we verder richting noorden gegaan. Natuurlijk nog even bij de brug over de Colorado River gestopt voor wat foto's

Nog een late lunch gegeten op een leuk plekje met een hangbrug ervoor en daarna doorgereden naar Capitol Reef.

Net vóór CR hebben we nog wat foto's gemaakt van de Factory Butte, het lijkt wel alsof je op de maan staat

Daarna zijn we bij het Visitor Center gaan vragen hoe het met de Cathedral Valley loop staat en die is goed begaanbaar, zolang je maar high clearance hebt. Die hebben we, dus morgen gaan we daar vroeg mee van start.

Nog even wat gedoe bij ons hotel, Austins Chuckwagon Motel. Ondanks de bevestiging per mail dat we voor twee nachten gereserveerd hadden, had men ons maar voor de eerste nacht ingeboekt. We kunnen wel twee nachten blijven, maar moeten morgen van kamer verwisselen. Erg lastig als je de hele dag op pad bent, nu nemen we de meeste baggage maar weer mee en laten we alleen de koffers staan. De dame van de receptie zou zorgen dat die dan op de nieuwe kamer terechtkomen.

We hebben bij Slackers Burger Joint heerlijk een verse hamburger/chicken sandwich gegeten en daarna de zevende wedstrijd van de NBA finale gekeken. Morgen staat er weer een mooie dag te wachten!

Canyonlands Needles

Vandaag zijn we weer vroeg opgestaan, om zes uur zaten we in de auto op weg naar Canyonlands The Needles. Het was al zo warm dat we gewoon in onze korte broek rond konden lopen, heerlijk!

Het was nog even een stukje rijden tot we op de parkeerplaats van Elephant Hill waren. Nadat we nog wat boterhammen voor onderweg hadden gesmeerd, zijn we om kwart over acht op pad gegaan. We moesten meteen een flink stuk omhoog en dat was meteen heftig op onze niet opgewarmde lijven. Volgens het boek van Laurent Martres moest het een redelijk vlakke wandeling worden, dus we hadden ervoor gekozen om tot aan Druid Arch te lopen.

Nou, dat vlakke valt reuze tegen. Je moet behoorlijk vaak omhoog klauteren, hele grote stappen omhoog maken en ik had hulp van Mark nodig bij sommige plekken waar ik stappen van meer dan een halve meter zou moeten maken. En ook bij een stuk dat zo stijl was, dat ik halverwege stil kwam te staan en me aan mijn nagels omhoog moest trekken. En toen waren we nog maar op de heenweg. De omgeving is trouwens prachtig! Mooie vormen die door de wind in de stenen zijn gesleten.

Gelukkig stond er behoorlijk wat wind vandaag, zodat we nog wat verkoeling hadden, dat was ook wel nodig met 35 graden. Nadat we eerst naar Chesler Park zijn gelopen, zijn we vanaf daar richting Druid Arch gegaan. In Chesler Park stond een behoorlijk stevige wind en dat stuk was inderdaad helemaal vlak en dus ook super te lopen.

Daarna mochten we weer omhoog via allerlei smalle paadjes om vervolgens in een wash uit te komen. Vanaf daar was het nog maar 3.2 km naar de Arch. Net voor we er waren, mochten we nog een keer lekker omhoog klimmen; laddertje, handrail en tot slot veel steil klauterwerk om op een afstand van 20 meter ongeveer 40 meter te klimmen. Het is dat we speciaal voor die Arch dat hele stuk gelopen hadden, dus we zijn doorgegaan. Eigenlijk zaten we er allebei al behoorlijk doorheen en we moesten nog helemaal teruglopen.

We zijn niet helemaal naar boven geklommen, maar hebben vanaf een punt halverwege wat foto's gemaakt van de Druid Arch. Het is echt een mooie arch, maar de route erheen is zwaar.

De weg terug was dan ook zwaar, we zijn regelmatig gestopt om even in de schaduw uit te hijgen en wat te drinken. We waren dan ook erg blij toen we weer stukken van de heenweg herkenden (we hebben de kortere route terug genomen). Het laatste stuk naar de parkeerplaatst duurde toch nog langer dan we dachten en wat waren we blij toen we de auto weer zagen.

Snel wat kouds te drinken genomen en allebei een yoghurtje gegeten. Daarna zijn we richting Bluff vertrokken. We hebben even heerlijk al het stof en zout onder de douche afgespoeld en zijn toen bij de Cottonwood Grill gaan eten. Erg lekkere babyback ribs met een gedeeld puntje appeltaart na. Echt een aanrader.

Straks maar eens op tijd gaan slapen en morgen niet zo vroeg opstaan. Het stuk naar Torrey gaat wel weer een hele dag duren, maar we hebben gereserveerd bij Austins Chuckwagon Motel, dus we hebben de tijd!

Moab

Vanochtend zijn we naar Canyonlands, Island in the Sky gereden. We zijn eerst bij het Visitor Center binnengelopen om te informeren naar de staat van de Schäfer Trail. Die was in goede conditie werd aangegeven. Dus we begonnen met de afdaling. Erg gaaf, wel grote dieptes!

Toen we een klein stukje onderweg waren, haalde de ranger die we bij het VC hadden gesproken ons in (wij wilden elke meter fotograferen, zij rijd er waarschijnlijk dagelijks naar beneden). Ze gaf aan dat de weg inderdaad in goede conditie was en hoe we beneden verder wilden gaan. Via de Potash road en dan met een stop bij de Corona Arch en Bowtie Arch. Ze vertelde dat vanwege de regen van de afgelopen dagen er nog veel modder in de washes van de Potash Road kon staan en dat we moesten testen tot hoever we er met onze voeten in zouden zakken om te bepalen of we er door konden komen. Als het hoger dan de enkels was, moesten we omdraaien. Pfew, dat klonk niet goed.

We zijn heel rustig verder naar beneden gegaan en hebben veel foto's gemaakt. De weg was redelijk goed te doen met onze AWD, maar wel bumpy. Vooral het eerste stuk van de Potash Road was slecht, maar we zijn er goed overheen gekomen.

Beneden bij de splitsing van de White Rim Road en de Potash Road zijn we toch gewoon naar links gegaan om te checken hoe de Potash Road erbij lag. Alle washes die we tegenkwamen waren al helemaal opgedroogd, lang leve 30 graden celcius! Dus we konden gewoon doorrijden. Het helderblauwe water van de Potash Site zag er zeer uitnodigend uit alsof het een zwembad was. Kort daarna was de weg weer geasfalteerd en konden we weer wat meer snelheid maken.

Na een paar mijl kwamen we bij de parkeerplaats voor de trail naar de Corona en Bowtie Arch aan. Op de campground aan de kant van de rivier stonden een hoop tentjes, blijkbaar ging er een grote groep camperen.

De trail naar de beide arches was goed te doen, alleen zat er een stukje bij waar je met behulp van in de wand uitgehakte tredes en een stalen kabel omhoog moest komen. Helaas voor mij zaten die tredes nogal ver uit elkaar, dus ik moest enorm grote stappen maken. Niet leuk voor iemand met hoogtevrees! Even later moesten we nog een klein trapje omhoog, dat viel reuze mee.

Toen we bij de Corona Arch aankwamen hadden we het idee dat er een touw vanaf het midden van de arch naar beneden hing. Dat klopte ook, toen we dichterbij kwamen zagen we dat er een groep mensen vanaf de arch aan het abseilen was. Zou echt niks voor mij zijn!

Terug in Moab hebben we een paar boodschappen gedaan en daarna zijn we de La Sal Mountains Loop gaan rijden. Heel apart hoe je daar door de naaldbomen en groene weides rijdt, vooral na alle rode rotsen en het rode stof van eerder deze dag.

We hebben de auto nog met de hogedrukreiniger afgespoeld, hij was inmiddels meer oranje dan wit. Toen we weer terug bij ons cottage waren hebben we lekker gebarbecued en daarna zijn we richting de Fisher Towers gereden om daar de zonsondergang te fotograferen. Volgens Laurent Martres moet er een steen in de rivier liggen, bij de tweede pullout na een "koeienrooster" voorbij de afslag naar de Fisher Towers (in noordelijke richting). Helaas stond de rivier zo hoog dat we die steen niet gezien hebben, dus we hebben de foto's maar zonder de reflectie in de rivier gemaakt :).

Moab

Kort een update van vandaag, een langer verslag volgt nog, maar we zijn beiden bekaf van de lange dag. Vanochtend begonnen met de Schäfer trail naar beneden, Corona Arch en Bowtie Arch, daarna de La Sal Mountain Loop en de zonsondergang bij de Fisher Towers. Morgen naar Canyonlands Needles.

Van sneeuw naar zon

Vanochtend ging de wekker weer om vijf uur. Om zes uur zaten we in de auto op weg naar RMNP. We hoopten dat de Trail Ridge Road weer open zou zijn, het was immers eindelijk weer droog!

We zijn deze keer via de CO36 het park binnen gereden en hebben een stukje richting de Old Fall River Road gereden om wildlife te zien. We zagen een hoop herten, waaronder twee mannetjes met enorme geweien. Geen foto, want ze schrokken van het raam van de auto dat naar beneden ging en gingen er vandoor. Wel erg mooi om te zien.

Daarna zijn we tot aan Rainbow Curve gereden waar de Trail Ridge Road helaas afgesloten was. We hebben onderweg veel mooie uitzichten gezien, maar zagen ook dat de lucht weer donker werd. Weer beneden bij de ingang hebben we het nog even gechecked, maar de TRR was dicht.

In Estes Park bij Starbucks een Chai Latte en een Café Mocha gehaald en via de Peak to Peak Highway naar de interstate gereden. Helaas het hele stuk door de regen.. Uiteraard een foto gemaakt van het bordje Nederland :).

Toen we eenmaal op de I70 kwamen werd het weer steeds slechter. Bij Silverthorn was men aan de weg aan het werken, waardoor maar één weghelft beschikbaar was en toen begon het te sneeuwen! Daar hadden we echt al genoeg van gehad, maar helaas moesten we nog een fiks aantal miles door het winterweer. Gelukkig werd het snel beter en hebben we bij Avon in de buurt al lekker buiten kunnen lunchen. Geen jas meer nodig, jippie!!

Net voor de grens met Utah zijn we een kijkje gaan nemen in Colorado National Monument. We hebben de noordingang genomen bij Fruita, waardoor we twee keer hetzelfde stukje I70 moesten rijden. Tip voor anderen is dan ook om de ingang bij Grand Junction te nemen, zodat alle pullouts aan jouw kant van de weg zijn en je niet 2x hetzelfde stuk hoeft te rijden.

Het park is overigens prachtig, we waren blij met het weerzien met de zon en de rode rotsen!

Net over de grens met Utah hebben we de 128 naar Moab genomen. Prachtige uitzichten weer, deze keer in de andere richting dan we deze weg twee jaar geleden hebben gereden met onze RV.

We hebben een superleuke cottage en hebben net lekker voor het huisje gebarbecued. Morgen gaan we de Schafer Trail rijden, naar de Corona en Bow Tie Arch kijken en ook nog de La Sal Mountains Loop rijden. Dat wordt weer vroeg opstaan dus :).

Estes Park / RMNP

Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen tot een uur of zeven :).

Rond acht uur zaten we weer volgepakt in de auto en zijn we wat boodschappen bij Safeway en Walgreens gaan doen. Dit jaar hebben we het onweer bij de groentenafdeling nog niet meegemaakt, jammer. Maar, we hebben nog bijna 2 weken! Wel fantastisch toch dat Amerika; winkels 28 uur per dag en 8 dagen per week open!

We zijn bij Ihop gaan eten en weer hadden we geluk. Net als gisteren bij Outback hadden we onze timing zo goed dat we meteen naar een tafeltje gebracht werden. Toen we na het ontbijt (pancakes & crepes) weer naar buiten gingen, stond er een aardige wachtrij.

Daarna naar Estes Park gereden en ja, jullie raden het al, het begon weer te regenen. Toen we in het park aankwamen was het in miezerregen overgegaan, dat was nog te hebben. We zijn bij het visitor center binnengelopen voor wat extra informatie. Daarna naar de trailhead van Bear Lake gereden. Daar hebben we onze wandelschoenen, jassen en regenjassen aangedaan en zijn op pad gegaan.

Eerst een rondje rond Bear Lake, een makkelijk pad met veel wandelaars. Daarna zijn we aan de trail rondom een aantal meren in de buurt begonnen, het was namelijk droog! Het pad voerde eerst naar Nymph Lake en daar lag al meer sneeuw dan we bij Bear Lake hadden gezien. Daarna door naar Dream Lake, ook erg mooi. Vanaf daar kon je op en neer naar Emerald Lake, dus dat hebben we ook gedaan. Wat lag daar nog een berg sneeuw zeg, pfew, ik ben op een gegeven moment tot bijna aan mijn knietje in de sneeuw terecht gekomen.

Het meer was niet zo mooi, er hing nog veel mist en er lag ijs en sneeuw op. We zijn weer teruggelopen door de sneeuw en daarna omhoog gelopen op weg naar Lake Haiyaha. Dat was best heftig. Het pad was namelijk volledig met sneeuw bedekt en je moest de voetsporen van voorgangers volgen om het pad te kunnen blijven volgen. Pad was maar erg smal en de afgrond diep... leuk!

Het was een heel geklim over sneeuw, door kleine riviertjes die op de paden ontstaan waren en door poelen en modder. Op een gegeven moment waren we er ons niet eens meer zeker van dat we het pad aan het volgen waren, tot we weer voetstappen van andere wandelaars in de sneeuw tegenkwamen. Natuurlijk dus ook even door de sneeuw naar Lake Haiyaha gebanjerd. Daarna terug en rechtsaf richting de Alberta Falls. Hier werd het pad zo mogelijk nog slechter, we hadden even allebei het idee dat we verdwaald waren (kwamen we later achter, dat durfden we op dat moment niet tegen elkaar te zeggen..). Gelukkig kwamen we weer een bordje tegen en konden we het pad weer een beetje beter volgen. Maar weer kwamen we in bergen sneeuw terecht en als toppunt begon het ook nog te sneeuwen.

Toen kregen we wel behoorlijk haast. Gelukkig kregen we kort daarna ook steeds meer tegenliggers als wandelaars, dus we wisten zeker dat we goed zaten. Bij de Alberta Falls begon de zon er zelfs door te komen en toen we bij de auto waren aangekomen na 9.2 mijl (14,8 km) was de regen op de parkeerplaats door de zon aan het verdampen. Jammer dat we dat weer bovenop de berg niet hadden.

We hebben even de schoenen gewisseld en zijn in de auto geklommen. Lekker de verwarming hoog, want we hadden het allebei toch aardig koud van die nattigheid in al haar vormen. Op weg terug naar Estes Park hebben we nog wat Elk, Deer en een Coyote gezien. We hebben in ons hotel ingechecked (Super 8, tot nu toe het minste hotel van deze vakantie) en zijn lekker gaan douchen om warm te worden.

Nog even bij Safeway gekeken voor wat te eten voor vanavond, maar we hebben helaas geen magnetron op de kamer. Dus we hebben een 6" bij Subway gegeten en zitten nu lekker op bed. Mark is weer naar de NBA finale aan het kijken en zich voor Moab aan het inlezen. Morgen vroeg op in de hoop weer wat meer wildlife te zien. En we hopen ook dat de Trailridge Road morgen open gaat, zodat we op die manier het park uit kunnen rijden.